Στα τέλη Νοέμβρη η Πρέσβης της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα, Kέιτ Σμιθ, επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη για να πραγματοποιήσει ανοιχτή συνάντηση για τους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου που κατοικούν στην περιοχή, προκειμένου να απαντήσει σε ορισμένες ερωτήσεις σχετικά με τις αρνητικές συνέπειες του Brexit. Έχει πραγματοποιήσει αρκετές παρόμοιες συναντήσεις σε όλη την Ελλάδα και αυτή ήταν η δεύτερη που έδωσε στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του έτους.
Δυσκολεύτηκα πολύ να μη ρίξω ευθύνες σε εκείνη και την ομάδα της προσωπικά… τα χέρια τους άλλωστε «είναι δεμένα» από τις κυβερνητικές τους αρμοδιότητες. Ήθελα απλώς να μεταφέρω το παρακάτω μήνυμα στην Ντάουνινγκ Στριτ. Μάλιστα, μόλις διάβασα όσα είχα να πω, μου ζήτησε αμέσως ένα αντίγραφο.
Ως ομάδα αισθανόμαστε απόλυτα απογοητευμένοι και εγκαταλελειμμένοι από την όλη ιδέα του Brexit. Λέγοντας ομάδα, εννοώ τον εαυτό μου και πολλούς από τους βρετανούς συμπατριώτες μου που κατοικούν στην Ελλάδα.
Οι περισσότεροι από εμάς επιλέξαμε να ζήσουμε εδώ με βάση τις υποσχέσεις και τις εγγυήσεις που συνθέτουν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία προσχώρησε η Βρετανία πριν από 46 χρόνια. Πιστέψαμε ότι τα δικαιώματα και οι ελευθερίες μας θα προστατεύονταν.
Εδώ και τρεισήμισι χρόνια ζούμε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με την κατάσταση αυτή να κλιμακώνεται τρομακτικά κατά καιρούς, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τον βιοπορισμό μας.
Αισθανόμαστε ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ από τον Ντέιβιντ Κάμερον επειδή επέτρεψε να διεξαχθεί ένα δημοψήφισμα στο οποίο απαγορευόταν να ψηφήσει πλήθος πολιτών που επηρεάζονται άμεσα από τις συνέπειες.
Αισθανόμαστε ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ από την Ευρωπαϊκή Ομάδα Έρευνας (ERG) και τους υποστηρικτές του Brexit, οι οποίοι επέλεξαν να αποσύρουν τις περιουσίες τους από τη χώρα που προφασίζονται ότι αγαπούν και οι οποίοι θα επωφεληθούν οικονομικά από το Brexit, χωρίς να υπολογίζουν καθόλου αυτούς που θα υποφέρουν.
Αισθανόμαστε ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ από τα ψέματα που διαδόθηκαν για το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην καμπάνια του δημοψηφίσματος υπέρ του Brexit, η οποία επηρέασε πολλούς να ψηφίσουν υπέρ της εξόδου της χώρας από την ΕΕ χωρίς να έχουν γνώση των πραγματικών γεγονότων.
Αισθανόμαστε ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ που βυθιστήκαμε σχεδόν στην αφάνεια στο μυαλό των συμπατριωτών και συμπατριωτισσών μας οι οποίοι ψήφισαν ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ και αισθανόμαστε απογοητευμένοι από μια κυβέρνηση η οποία διαρκώς μένει μόνο στα λόγια όσον αφορά τα δικαιώματά μας. Μου έρχεται κατά νου η επιστολή του ΕΣΥ από το Υπουργείο Εξωτερικών αναφορικά με τη χρηματοδότηση του συστήματος για μόνο έξι μήνες μετά την ενδεχόμενη έξοδο της χώρας από την ΕΕ χωρίς συμφωνία. Έχοντας καταβάλει εισφορές στην εθνική ασφάλιση για 40 χρόνια και έχοντας ζητήσει πολύ σπάνια ιατρική βοήθεια, αισθάνομαι αγανάκτηση για την κατάφωρη αδιαφορία για το δικαίωμα μου σε δωρεάν υγεία στη χώρα της ΕΕ όπου επιλέγω να κατοικώ.
Υπηρέτησα ως καθηγήτρια για 39 χρόνια και πάσχισα να προσφέρω στη χώρα γέννησης μου, για την οποία ΗΜΟΥΝ περηφανή, και να βοηθήσω στην ανατροφή χιλιάδων από τους μελλοντικούς πολίτες της. Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πως πήγαν στράφι οι κόποι μιας ζωής. Όταν συνταξιοδοτήθηκα πριν από 11 χρόνια ήρθα στην Ελλάδα για να βοηθήσω στην ανατροφή των εγγονών μου που έχουν Ελληνική και Βρετανική υπηκοότητα. Μέχρι πριν από τρία χρόνια απολάμβανα να μοιράζομαι μαζί τους τη Βρετανική κουλτούρα και χαιρόμουν να τους βοηθάω να καταλάβουν και να εξερευνήσουν τη χώρα τους. Αυτό δεν ισχύει πια.
Η Βρετανία είναι πλέον περίγελος στα μάτια της Ευρώπης και του κόσμου και απέχει πολύ από τις ημέρες που η «Βρετανία δάμαζε τα κύματα». Είναι πλέον στα πρόθυρα να βυθιστεί στα ίδια κύματα. Μόλις την Τετάρτη ο Ντόναλντ Τουσκ αναφέρθηκε στα λόγια ενός Άγγλου φίλου του, ότι το «Brexit αποτελεί στην πραγματικότητα το τέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας». Ενώ δεν είμαι φίλη καμιάς Αυτοκρατορίας, είναι ολοφάνερη η κατάρρευση της φήμης της!
Ακολουθώντας τη συμβουλή το απερχόμενου Προέδρου της ΕΕ, εγώ προσωπικά ΔΕΝ θα πάψω να παλεύω για να σταματήσω την καταστροφή του Brexit και καλώ όλους τους συμπατριώτες μου που βρίσκονται εδώ σήμερα να σηκωθούν όρθιοι ΤΩΡΑ, ώστε μαζί να δείξουμε σε εσάς και στην ομάδα σας πόσο έντονα μας απασχολεί το θέμα αυτό, πόση αγανάκτηση νιώθουμε που τόσοι από εμάς δεν είχαμε δικαίωμα λόγου και πόσο εγκαταλελειμμένοι νιώθουμε.
Σας προσκαλώ, σας ζητώ και απαιτώ να μεταφέρετε το μήνυμα αυτό στον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ.
Elizabeth Ann Scott
