Μια μεγάλη φάρσα για τη γαλλική δεξιά

Δευτέρα  28 Νοεμβρίου, και 12 τα μεσάνυχτα. 92 άτομα-παίχτες ξεκινάνε μια μεγάλη νυχτερινή περιπέτεια, ένα τεραστίων διαστάσεων παιχνίδι που θα λάβει χώρα για κάποιες ώρες μέσα στους κρύους δρόμους του Παρισιού. Μια ημέρα μετά τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των προκριματικών εκλογών για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στις προεδρικές εκλογές του 2017. Ενα παράξενα στημένο παιχνίδι  ξεκινάει εκείνη τη νύχτα το οποίο θα αφήσει πίσω του ένα δημοσιογραφικό χάος αλλά και μια τεράστια ικανοποίηση, ένα χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη των 92 παιχτών και όχι μόνο.

150.000 τυπωμένα «flyers» με τον Nicolas Sarkozy να φιγουράρει με τιμή και καμάρι και  με τίτλο «POUR LA FRANCE J’Y VAIS QUAND MEME»  δηλαδή «ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΘΑ ΠΑΩ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΙ», εννοώντας φυσικά την συμμετοχή του στις προεδρικές εκλογές του 2017, παρά τον αποκλεισμό του από τον πρώτο κιόλας γύρο από τον Francois Fillion (πρώην  πρωθυπουργό της κυβέρνησης Sarkozy και δεξί του χέρι) και τον  Αlain Juppé (δήμαρχο της πόλης του Bordeaux). Φυσικά από τη φωτογραφία δεν λείπει και το απαραίτητο hashtag #toutpourlafrance (#ολαγιατηγαλλια), το οποίο ήταν και το σλόγκαν για την φετινή του καμπάνια.

Η ιδέα;  150.000 flyers με τη φωτογραφία του χαμένου, 92 παίχτες, 20 διαμερίσματα του Παρισιού
χωρισμένα σε 83 κομμάτια. Μια μέρα μετά από τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου, οι παίχτες διαλέγουν το κομμάτι του χάρτη το οποίο τους “ανήκει” για κάποιες ώρες, εφοδιάζονται με 1800 flyers ανά άτομο, και ξεκινάνε μια πολύωρη βόλτα τοποθετώντας τα flyers σε όλα τα παρμπρίζ των αυτοκινήτων της πόλης. Κυριολεκτικά όλα. Ποιος όμως θα είναι πραγματικά ο χαμένος;

Ποιος κρύβεται πίσω από αυτό το παρατραβηγμένο παιχνίδι;  Ενα duo καλλιτεχνών οι οποίοι ονομάζονται Boijeot.Renauld..

Οι δύο καλλιτέχνες δουλεύουν μαζί από το 2010. Έχουν επιλέξει από πεποίθηση να μην δρουν κάτω από το όνομα μιας κολεκτίβας ή καλλιτεχνικής ομάδας διότι σκοπός τους είναι να αναλαμβάνουν την ευθύνη για κάθε δράση που πραγματοποιούν κάτι το οποίο αποτελεί κατά τη γνώμη τους, την βάση για την άμεση ανάμειξη τους με τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα.

Υπογράφουν τις δράσεις με τέσσερα χέρια και δυο ονόματα.

Ερχόμενοι από δυο διαφορετικά επαγγελματικά πεδία, ο διαφορετικός τρόπος σκέψης τους οι διαφορετικές εμπειρίες και ικανότητες τους, αλληλοσυμπληρώνονται με σκοπό τη σύλληψη απίθανων δράσεων.

Ο Sebastian Renauld είναι αρχιτέκτονας και performer. Ο Laurent Boijeot είναι κοινωνιολόγος στο τομέα του αστικού χώρου και performer.

Τα τελευταία 6 χρόνια έχουν πραγματοποιήσει πάνω από 60 δράσεις στην Ευρώπη, στην  Ασία και στην Αμερική, οι οποίες ως πυρήνα  τους  έχουν τον άνθρωπο, τη διάδραση, το διάλογο, την  ανταλλαγή, το ερώτημα γύρω από τον δημόσιο χώρο, τις τέχνες του δρόμου, την ομάδα, την αιώνια διαμάχη μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας.

Εφόσον αντιλαμβάνονται την πόλη και το πεζοδρόμιο ως χώρους παιχνιδιού, η αντιμετώπιση του δημοσίου χώρου ως ένα πρόσφορο έδαφος για πειραματισμό (οι έννοιες των συνόρων και της ταυτότητας είναι εντελώς αντίθετες με τις δράσεις τους) τους φαίνεται απολύτως φυσιολογική..όπως και στην περίπτωση του εν λόγω παιχνιδιού.

20 Νοεμβρίου, πρώτος γύρος: Τα αποτελέσματα πλήρως ανατρεπτικά. Ο Fillion προηγείται με 44,6% σε σχέση με τον Alain Juppé που έρχεται δεύτερος και καταιδρωμένος με  ποσοστό 26,7%.. ένα αποτέλεσμα το οποίο κανείς δεν είχε προβλέψει. Ο πρώην πρόεδρος Nicolas Sarkozy και στόχος του εν λόγω παιχνιδιού  έρχεται στην τρίτη  θέση με 22,9%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.

Η μεγάλη μέρα έρχεται.

27 Νοεμβρίου, δεύτερος γύρος: Ο Fillon εκλέγεται με συντριπτική πλειοψηφία κερδίζοντας το 66,5% των ψήφων..ο επίσημος χαμένος είναι τελικά ο Alain Juppé με 33,5%.

Λίγες ώρες μετά οι καλλιτέχνες αποφασίζουν. Ο μεγάλος χαμένος ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο Sarkozy. Μια τέτοιου είδους παρατραβηγμένη πλάκα δεν θα μπορούσε να πάρει τέτοιες διαστάσεις με κάποιον άλλο στη θέση του. Ο πρώην πρόεδρος λίγο μετά την ήττα του δηλώνει ότι από δω και στο εξής θα αποτραβηχτεί οριστικά από την πολιτική για να αφοσιωθεί στην προσωπική και οικογενειακή του ζωή.  Μετά από μια σιωπή δέκα ημερών οι 92 παίχτες έρχονται να ταράξουν τα νερά..Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρώην πρόεδρος της δεξιάς, διάσημος  για τα σκάνδαλα που έχουν δημιουργηθεί γύρω από το πρόσωπο του, αλλάζει γνώμη και επανέρχεται στη πολιτική αρένα…γιατί όχι μια τρίτη φορά; Μια καλοστημένη καμπάνια οργανωμένη για πρώτη φορά από τους τους πολίτες..τους κοινούς θνητούς. Μήπως αντιστρέφοντας τους ρόλους, μπορούμε τελικά να απαντήσουμε με το ίδιο νόμισμα σε ένα διεστραμμένο πολιτικό και επικοινωνιακό σύστημα;

4:00 το πρωι: το μόνο πρόσωπο που μπορεί κανείς να διακρίνει στις λεωφόρους, στους δρομους και στα στενά του Παρισιού είναι αυτό του Nicolas Sarkozy …

Τα πρώτα tweets ξεκινάνε από τα μεσάνυχτα κιόλας..#toutpourlafrance, #jyvaisquandmeme  «κάποιος δεν έβαλε μυαλό από ότι φαίνεται..ορίστε τι βρήκα πάνω αμάξι μου, κοντά στη place des Vosges»…τα tweets και οι αναρτήσεις στο Facebook και στο Instagram συνεχίζονται όλο το βράδυ..οι υποστηρικτές, του Sarkozy αισθάνονται ξαναγεννημένοι..οι πολέμιοι του αγρεύουν ακόμη περισσότερο…. κάνεις όμως δεν γνωρίζει αν είναι αλήθεια ή αν είναι απλά ένα παρατραβηγμένο αστείο.

9:30 το πρώτο άρθρο βρίσκεται στο διαδίκτυο..οι εκπρόσωποι τύπου και ο υπεύθυνος της καμπάνιας του πρώην προέδρου, Gérald Darmanin, σπεύδουν να διαψεύσουν την σχέση τους με αυτή την αναληθή καμπάνια δηλώντας ότι ο Nicolas Sarkozy έχει ξεκαθαρίσει πολύ καλά τη θέση του και παραμένει σταθερός και σίγουρος για τις αποφάσεις του.

Τα άρθρα ξεπροβάλλουν το ένα πίσω από το άλλο ανά δέκα λεπτά..μια πραγματική έντυπη, τηλεοπτική και ραδιοφωνική έξαρση.

Στις 10:00 μια διαδικτυακή σελίδα δημιουργείται: http://jyvaisquandmeme.fr/  η οποία οδηγεί στη σελίδα Wikipedia των φυλακών Fleury-Mérogis  στην Essonne της Γαλλίας..οι καλλιτέχνες θα δηλώσουν λίγο αργότερα ότι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το συγκεκριμένο εγχείρημα. Όλα γίνονται πάρα πολύ γρήγορα, τα νέα διαδίδονται με ταχύτητα φωτός.

Στις 11:30, ο δημοσιογράφος Hugo Clement της Quotidien, κάνει ένα tweet αποκαλύπτοντας την ταυτότητα των δυο καλλιτεχνών μετά από μια μικρή έρευνα. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι καλλιτέχνες προκαλούν αδιάντροπα σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες επικαλούμενοι πάντα την καλλιτεχνική χροιά των δράσεων… Καλεσμένοι από το Festival Furies de Châlons στη Champagne της Γαλλίας, οι καλλιτέχνες κατασκεύασαν 300 πωλητήρια, τα οποία εγκατέστησαν σε ολόκληρη την πόλη της Reims. Το μεσιτικό γραφείο το οποίο απεικονίζονταν φυσικά δεν υπήρχε και το κινητό τηλέφωνο ήταν αυτό του δημάρχου του Châlons, Benoist Apparu, πρώην υπουργός Στέγασης και Αστικής ανάπτυξης, ο οποίος είχε βρεθεί αναμεμειγμένος σε διάφορα πολιτικά σκάνδαλα. Ο δήμαρχος θα λάβει παραπάνω από 400 τηλεφωνήματα σε ένα 24ωρο, η ιστορία αυτή θα γίνει πρωτοσέλιδο σε πάνω από 100 εφημερίδες . Παράλληλα τον Μάρτιο του 2014, μετά από τις δημοτικές εκλογές στη πόλη της Nancy, μοίρασαν 10.000 flyers του André Rossinot  και άλλα 10.000 του Jean-Marie Rausch στο Metz..μια ακόμη πλάκα μεγάλων διαστάσεων για «την επιστροφή των δεινοσαύρων»…όπως δήλωσαν πολύ λακωνικά και τότε.

Από τη στιγμή της πρωινής εικασίας του Hugo Clement στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έπειτα, το 100% των γαλλικών media ασχολούνται τουλάχιστον ένα εικοσιτετράωρο με τα μυστηριώδη έντυπα…τα τηλέφωνα των δυο καλλιτεχνών χτυπούν το ένα πίσω από το άλλο. Πότε; πως; Γιατί; Θα θέλαμε μια συνέντευξη μαζί σας….

Οι δυο φαρσέρ έχουν αποφασίσει να σιωπήσουν εξ αρχής. Κανένα σχόλιο στους δημοσιογράφους. Για μια ολόκληρη μέρα δεν θα επιβεβαιώσουν την ανάμειξη τους ακόμη αν και δέχονται μεγάλη πίεση από τα Μέσα.

Άλλωστε όπως και οι ίδιοι θα δηλώσουν στο δελτίο τύπου που θα στείλουν στους δημοσιογράφους, την επόμενη μέρα το πρωί «Σκοπός μας είναι να αγγίξουμε και να ταρακουνήσουμε συναισθηματικά και ιδεολογικά κάθε κάτοικο..με αυτό το παιχνίδι θέλουμε να προκαλέσουμε ένα ομαδικό συναίσθημα, μια δράση και μια αντίδραση για την οποία ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και τις πράξεις του. Το γιατί είναι διαφορετικό για κάθε έναν από εμάς. Ας αφήσουμε τον κόσμο να μιλήσει και να εκφραστεί. Η συγκεκριμένη δράση, είναι μια δράση-καθρέφτης  της κοινωνίας μας».

Όσον άφορα τους 92 παίχτες..μετά από προσωπική εμπειρία, μπορώ να δηλώσω με σιγουριά πως κανένας από εμάς δεν έχει μετανιώσει τη συμμετοχή του σε αυτό το παράλογο και απαιτητικό παιχνίδι..ακόμη περισσότερο, βλέποντας τι μπορεί κανείς να καταφέρει μέσα στα πλαίσια μιας ομάδας, βάζοντας και ο ίδιος ένα μικρό λιθαράκι ή πολύ απλά..παίζοντας.

Μπορούμε να αλλάξουμε το κόσμο; Μπορούμε να νικήσουμε αυτούς που μας διαφθείρουν; Μπορούμε να ανατρέψουμε το κατεστημένο; Απόδειξη ότι όλοι μαζί μπορούμε..

Ποιος θα παίξει στον επόμενο γύρο;

Βάλια Καρδή, Παρίσι

Αν σας άρεσε αυτό το κείμενο, μέσω της δωρεάς (Donate) μπορείτε να ενισχύσετε την προσπάθεια του foreign-politics.